بصیرت

جامانده ام

چقدر شیرین بود رویایی که از شب 

اول محرم در دل پروراندم

رویای

اربعین

پای پیاده

کربلا

تاول پا

خستگیه راه

وحالا…

من ماندم وکوله باری از

نرفتن ها

حسرت ها

و پایی سالم که لیاقت تاول زدن در

راه کربلا را نیافت

ولی شکر خدا را که هنوز اشکی 

باقی ست 

چه فرق دارد 

که درهیات باشد و از حسرت نرفتن

و یا در بین الحرمین ریخته شود از

شوق وصال

خدایا این اشک ها را از ما نگیر

ولی

اگر میشود جای اشک ریختنم را

عوض کن

از هیات به کربلا

شاعر :مجید ساعدی